LATIJN AAN DE UGENT
Kenmerkend voor het Latijn aan de Universiteit Gent is dat het niet als een ‘dode’, maar als een dynamische taal wordt benaderd, een taal in ontwikkeling, in volle beweging. Dit komt op verschillende vlakken tot uiting. Enerzijds komt het diachrone aspect aan bod: de vele vormen die het Latijn als taal en literatuur heeft aangenomen en gekend doorheen zijn lange geschiedenis, die tegelijkertijd de geschiedenis van Europa is. Anderzijds wordt ook aandacht besteed aan de variabiliteit binnen het Latijn van elke periode. Latijnse taal en literatuur zijn veel minder monolithisch en star dan men zou willen vermoeden. Ten slotte komen in het onderwijs deze beide facetten aan de orde bij een leesmethode die een voortdurende dialoog van de lezer met de Latijnse teksten vraagt.
Agenda
-
Do14Nov.202417uFaculteitszaal (eerste verdieping, Blandijnberg 2)
Encountering Environments: Classics & Ecocriticism (a round table with Ursula Heise, Alison Sharrock, Aaron Kachuck and Giulia Sissa)
Show contentA Teams-link to follow this event online is provided on the flyer.
In recent years ecocriticism has increasingly attracted the attention of an astonishingly wide range of classicists. It seems that Classics as an academic discipline, even within its more conservative scholarly traditions, has embraced the hermeneutic possibility offered by the consideration of the environment in ancient Greek and Latin texts. And yet, as the title of this event is meant to highlight, there is something disturbing in this encounter between the philological-historical discipline par excellence, Classics, and an environmental criticism that puts at the core of its investigation the more-than-human, thus insisting on the time of the environment rather than human history. Do we classicists feel the need to retrodate the advent of the Anthropocene to Greco-Roman antiquity in order to feel entitled to approach our texts in an ecocritical way? Or do we look for a literature of prefiguration or even allegory of our current environmental crisis? In any case it seems that the emergence of environmental critical discourses in the study of the ancient Mediterranean world cannot be viewed as just another hermeneutic tool. Rather, ecocriticism represents a totalizing way of reading that might require a radical revision of the very principles ruling the discipline.